Inne strony Starogrodu otaczają pola, często pagórkowate, trochę lasów, a szczególnie widoczna, zalesiona Góra Wólczyńska. Na jej szczycie mogiła żołnierza Wojska Polskiego, poległego za Ojczyznę w 1939 roku.Według przekazów Starogród był grodem, fortecą obronną. Osada ta rozciągała się w okolicach tzw. Białej Góry. Fakty te potwierdzają dowody rzeczowe, jak wykopaliska archeologiczne starego cmentarzyska. Wiele rzeczy i tajemnic do dziś jeszcze nie zostało odkrytych. Co jakiś czas rolnicy natrafiają na coś nowego, urny z prochami, kości ludzkie, drogi bite, stare mosty i młyny. 

Przeprowadzone prace badawcze archeologów potwierdziły istnienie grobów z okresu bardzo odległego historycznie. Przepalone szczątki ludzkie znajdowały się w naczyniach - popielnicach wstawionych do dużego tzw. klosza, o grubych ścianach i dużych ziarnach tłucznia widocznego na powierzchni. Całość pokryta była kamieniem i otoczona płaskimi kamieniami. Poza kloszem i popielnicą z kośćmi grób zawierał misę, dwa małe naczynka, przystawki, żelazną szpilę oraz szczypczyki żelazne. Szpile takie służyły do spinania szat, a szczypczyki do celów kosmetycz­nych.

W oparciu o te naukowo przebadane znaleziska, archeolodzy doszli do stwierdzenia, że w Starogrodzie istniało cmentarzysko złożone z takich właśnie grobów kloszowych. Wyniki badań świadczą też o gęstym zaludnieniu tego terenu przez ludność kultury grobów kloszowych w okresie 500-200 pne. W nazewnictwie archeologicznym datuje się ją na tzw. późny okres halsztacki oraz wczesny okres lateński.